Bąblowiec atakuje wątrobę oraz inne komórki organizmu
Bąblowiec wątroby jest groźnym pasożytem, przenoszonym przez larwy owadów. Człowiek jest żywicielem tasiemców powodujących bąblowca. Choroba o nazwie bąblowica występuje rocznie u kilkudziesięciu osób. Najczęstszą drogą zakażenia, są zwierzęta domowe, ponieważ bąblowiec może żyć bezobjawowo w organizmie psa lub kota. Zwierzę może odczuwać świąt, wymiotować, ale to są jedyne objawy bytowania tasiemca u zwierząt. Z tego powodu, człowiek może pomylić objawy tej choroby, na przykład z pchłami.
Głaskanie zarażonego zwierzaka lub zabawa z nim naraża na zarażenie się chorobą – dzieci mogą zabrudzić ręce kałem zwierzaka lub wziąć do buzi zabawkę pupila i nieszczęście gotowe. Żywicielem bąblowca są także zwierzęta dzikie takie, jak lisy i wilki. Wydalają jaja pasożyta z kałem, a takie jaja mogą zarażać aż przez jeden rok.
Pośrednio zarazić się można jedząc brudne warzywa, owoce lub owoce leśne takie, jak jagody czy maliny lub jeżyny, które były skażone niewidocznymi, mikroskopijnymi jajami. Warto zauważyć tutaj, że zwierzęta żyją krócej w naturalnym środowisku przede wszystkim z powodu masywnych zarażeń pasożytami. Zwierze odrobaczone i żyjące w mieście, lub w zoo, mimo mniejszej swobody, ma większą szansę na dożycie do takiego wieku, który w naturalnym środowisku przydarza się rzadko.
Zarażenie bąblowcem nie musi od razu wywołać choroby. Czasami bąblowiec żyje w człowieku bezobjawowo przez wiele lat. Z jaj w organizmie człowieka powstają larwy, które bytują w wątrobie lub płucach. Otaczają się rodzajem bąbla lub cysty, który stale się rozrasta. Bąbel naciska na tkanki, wywołując stany zapalne, wydzielając toksyny i powodując uczulenie organizmu. Bąblowica wątroby może powodować zapalenie dróg żółciowych, żółtaczkę mechaniczną, napady kaszlu i duszności. Tasiemiec w mózgu może upośledzać widzenie człowieka, trwale uszkadzając wzrok, lub wywołać padaczkę (epilepsję).
Bąblowicę trzeba leczyć farmakologicznie. Rozpoznaje się ją na podstawie wywiadu lekarskiego, prześwietlenia oraz badania USG. Diagnoza tej choroby jest bardzo trudna dlatego, że choroba daje objawy późno i występuje dość rzadko. Jeśli lekarz nie jest tak przenikliwy jak serialowy doktor House, może nie brać bąblowicy pod uwagę podczas diagnozowania i leczyć pacjenta na inne choroby. Lekarze czasami źle diagnozują bąblowicę, myląc jej objawy z grypą, przeziębieniem czy też innymi chorobami. Dlatego tak duże znaczenie mają USG oraz prześwietlenie, które pokazują jak na dłoni cystę ukrytą w wątrobie.
Bąblowica może być jednojamowa lub wielojamowa.W pierwszej larwa tasiemca osadza się w wątrobie, płucach lub innym miejscu, a wokół niej powstaje torbiel wypełniona płynem. Bąblowica wielojamowa jest groźna – w wątrobie nie tworzy się żadna torbiel. Pasożyt rozrasta się, powoduje dziury w wątrobie, powodując, że organ ten przypomina dziurawy ser. Bąblowiec przemieszcza się z krwią do płuc, oka i mózgu. Ta odmiana bąblowicy zazwyczaj kończy się zgonem. Na szczęście, przypadki zagnieżdżenia się pasożyta w najważniejszych rejonach organizmu są bardzo rzadkie i raczej nie pojawiają się w krajach rozwiniętych.
Jakie są objawy bąblowicy wątroby?
Bąblowica ma podobne objawy do grypy: ból głowy, wysoka gorączka, osłabienie oraz mocne dreszcze oznaczają tę trudną chorobę w samych jej początkach. Długotrwałe bytowanie bąblowca w wątrobie wiąże się z powstaniem stanu zapalnego wątroby, a gdy odkryje się tego pasożyta często oznacza to konieczność przeszczepu wątroby. Bąblowca można usunąć z ludzkiego organizmu operacyjnie, co jest bardzo trudne.
Bąblowiec buduje wokół siebie otoczkę. Jeśli bąbel nie ma główki to jego ewentualne pękniecie nie stanowi problemu. Jeśli jednak ma główkę to dojść może do wstrząsu anafilaktycznego i rozwoju mnogiej postaci bąblowicy. Bąblowica może objawić się nawet po piętnastu latach bytowania bąblowca w ludzkim ciele, a wtedy jest już za późno na jakiekolwiek leczenie. Najczęściej późno wykryta bąblowica kończy się śmiercią osoby będącej nosicielem tego groźnego schorzenia. Torbiele wątroby są łatwiejsze do wykrycia od torbieli płuc – najczęściej uwidaczniane są podczas badania ultrasonograficznego, przez przypadek. Po zakończeniu pacjent musi kontynuować leczenie, aby nie pozwolić powrócić chorobie.
Naturalne metody leczenia bąblowca wątroby nie istnieją. Konieczne jest leczenie farmakologiczne lub chirurgiczne. Można jednak minimalizować ryzyko zagrożenia bąblowicą nie pozwalając psom łapać gryzoni, grodząc posesje, jedząc wyłącznie myte owoce leśne, pilnując dzieci podczas spacerów po lesie, odrobaczając psy w sposób regularny. To są najprostsze sposoby, dzięki którym nie zarazimy się tą groźną dla człowieka chorobą. Ostrożność jest wskazana, ponieważ zarażenie człowieka tą chorobą może mieć fatalne skutki dla organizmu.
Podsumowując – bąblowica jest bardzo groźną chorobą, jednak podczas wypadu do lasu, narażamy się na nią w niewielkim stopniu. Znacznie większym zagrożeniem są kleszcze, przenoszące kleszczowe zapalenie mózgu i boreliozę, jednak to temat, który poruszę w jednym z kolejnych artykułów. Bąblowiec jest często określany, jako pasożyt-nowotwór i jest w tym wiele prawdy.